L’age d’Or / Altın Çağ (1930)

Director / Yönetmen:

Luis Buñuel

Screenplay / Senaryo:

Luis Buñuel

Salvador Dali

Novel / Kitap:

Marquis de Sade

Cast / Kadro:

Gaston Modot

Lya Lys

Max Ernst

Lionel Salem

Caridad de Laberdesque

Josep Llorens Artigas

                                                              Germaine Noizet

                                                              Duchange

                                                              Bonaventura Ibanez

                                                              Jean Aurenche

                                                              Luis Buñuel

Subject / Konu:

Akrepler tehlikeli ve zehirli eklem bacaklılardır. Bir sıçanda akrebin avı olmaktan kurtulamaz.

Perişan haldeki bir grup adam, majorcanların geldiğini haber alınca silahlarına sarılırlar. Adeta sürüne sürüne gitmeye çalışırlar. Ancak birçoğu yolda kalınca geride sadece tek kişi kalır.

Bir dolu majorcan, tekne ve kayıklarla geldikleri yerde ölülere saygılarını gösterirler. Bir anıt inşasına başlanır. Bu sırada genç kızla öpüşen adam, 2 kişi tarafından yakalanıp götürülür.

Roma gibi modern şehirlerde kargaşa hakimdir.

Majorcanlar için müzikli bir etkinlik hazırlanmaktadır.

Yaka paça götürülen adam, Uluslararası İyiniyet Topluluğu tarafından özel temsilci olarak seçildiğini belirten belgeyi kendisini götüren adamlara gösterir. Kaba adam, yoldaki kör adama vurup taksiye binip gider.

Konuklar, olağanüstü Roma mülküne gelmeye başlar. Eli tüfekli korucu, tütününü yere düşüren oğlunu ateş edip öldürür.

Mülke gelen kaba adam, üzerine içki döken kadını tokatlayıp bayıltır. Mülkteki insanlar adama tepki gösterirken, genç kız adamı hayranlıkla izler. Adam ve genç kız bahçede buluşurlar. Müzikli etkinlik başladığı sırada kuytu bir köşeye geçip şehvetli anlar yaşamaya başlarlar. Bu sırada uşak yanlarına gelir ve İçişleri Bakanı’nın telefonda olduğunu adama bildirir.

Bakan, adama kendileri yüzünden birçok çocuk, yaşlı ve kadının öldüğünü bildirip sertçe çıkışır. Adam telefonu kapatıp tekrar kızın yanına döner. Kız yorulmaya başlar. Adam ise kanlar içinde kalır. Şef, başını tutarak orkestrasını bırakır. Acılı şekilde adamla kızın bulunduğu yere gider. 

Kızla şef öpüşmeye başlayınca adam sinirli bir şekilde kalkar ve başını vurup acılı şekilde uzaklaşır. Mülke giren adam, öfkelenir. Bir ağacı yakıp camdan dışarı atar. Daha sonra bir din adamı ve bazı eşyalar atar. Sonra da bir zürafa atar.

Chateau de Selliny’de hayatta kalanlar Paris’e dönmek için ortaya çıkarlar.

120 gün önce 4 dinsiz ve ahlaksız serseri, fesatlıkları ve düşkünlükleri yüzünden inzivaya çekildi. Onlar için bir kadının hayatı bir sineğin hayatından farksızdı. Yanlarında 8 genç ergen kızı ve 4 olgun kadını nefislerine hizmet etmeleri için götürdüler. İşte bu cümbüşlerden hayatta kalanlar Chateau de Selliny’i terk ettiler. Bu 4 kışkırtıcıdan ilk ve en önemlisi olan Duc de Blangis’tir.

Comment / Yorum:

Luis Buñuel, 2. filmi “L’age d’Or / Altın Çağ”da tıpkı ilk filminde olduğu gibi ünlü ressam dostu Salvador Dali’yle bir araya gelir. İkili, Marquis de Sade’in romanından yola çıkarak filmin senaryosunu yazarlar. Buñuel, filmi yönetir. Ayrıca filmin müziklerini ve kurgusunu da kendisi yapar. 1930 yapımı film, Fransa’da çekilen ilk sesli filmlerden biri olur. Filmin çekimleri Fransa ve İspanya’da yapılır. Dali’yle Buñuel’in tartışmaları ve Buñuel’in Dali’yi yapımın dışında bırakmasıyla ikilinin sinemadaki ortaklıkları biter.

Filmde birbirlerini tutkuyla istemelerine karşın kavuşamayan bir adamla bir kadının hikayesi üzerinden gelenekçi, tutucu, milliyetçi, dindar toplum ve aile düzenleri eleştirilir. Soyluların ve burjuvanın yaşam tarzları sorgulanır. Gerçeküstücülük deyince akla gelen ilk 2 isim Salvador Dali ve Luis Buñuel, düşle gerçeği içi içe sokan sadist bir taşlama dili kullanırlar. Bastırılmış duygular, hayvanlar, şiddet, sürrealizm, olabildiğince az diyalog ve bağlantı kopukluğundan ötürü zor anlaşılır kurgu filmin öne çıkan tarafları olur.

L’age d’Or sesli olmasına karşın sessiz filmlerde kullanılan ara yazı tekniği, bu filmde de uygulandı. Filmin başındaki akrepli sahneler aslında 1912’de çekilmiş görüntülerdi. Film gösterime girdiğinde büyük tepkilerle karşılaştı ve yarım asıra yaklaşan yasaklamalara maruz kaldı. Filmin Amerika gösterimi ancak 1 Kasım 1979 tarihinde yapılabildi.

L’age d’Or, izleyeni yoran ve fakat düşünmeye iten sahnelerinden ötürü kolay anlaşılabilir bir film değil. Bunda Buñuel ve Dali’nin gerçekle düşü iç içe geçirme çabasıyla kullandıkları anlatım dilinin de payı var. Filmin, sinemada gerçeküstücülük akımının atalarından biri olduğu söylenebilir.

Imdb note: 7.5                             My note: 6.5